Któż lepiej niż Bóg powie nam o miłości? Pieśń nad pieśniami w przekładzie ks. prof. Krzysztofa Bardskiego otwiera serię komentarzy Biblii Impulsy do Starego Testamentu.
„Pieśń nad pieśniami jest bodajże najpiękniejszą w literaturze świata judeochrześcijańskiego pochwałą miłości. W jej słowach mają swoje miejsce wszyscy zakochani od początku świata aż do ostatniego dnia ludzkości. Odnajdzie w niej siebie miłość nastoletnia, czasem zaskoczona i bezradna, i ta, którą odmierzają kolejne jubileusze. Odnajdzie w niej siebie dojrzała wierność małżonków i młodzieńcze zauroczenie od pierwszego wejrzenia. Starałem się tak formułować komentarz aktualizujący sens dosłowny, aby żadnej miłości nie wykluczyć z szerokiego i otwartego kręgu oddziaływania biblijnego poematu. Jest on na tyle inkluzyjny, że każdy człowiek może w nim odczytać swoją relację z najbliższą mu osobą. Aktualizacja poematu obejmuje też sens duchowy, zwany symbolicznym, alegorycznym, ponaddosłownym, figuratywnym lub mistycznym. Wychodzę z założenia, że nie jest on sprzeczny z sensem dosłownym, lecz został nabudowany na jego bazie przez pokolenia czytelników, którzy w Pieśni nad pieśniami widzieli nie tylko utwór erotyczny, ale i słowo Boże. Ośmielę się nawet stwierdzić, że im głębiej wnikniemy w bogactwo sensu dosłownego, tym większe będą nasze szanse, by sens duchowy mógł rozwinąć swoje skrzydła. W tradycji Kościoła oba te sposoby rozumienia Pieśni nad pieśniami współistniały na przestrzeni wieków. Wymownym może być fakt, że św. Jan Paweł II odwoływał się do Pieśni nad pieśniami w swoim nauczaniu etycznym skierowanym do chrześcijańskich małżonków, natomiast Benedykt XVI wydobył w swoich katechezach całe piękno miłości Jezusa do Kościoła zawarte w tradycji starożytnych i średniowiecznych teologów komentujących Pieśń nad pieśniami. Zauważmy też, jakże często papież Franciszek, mówiąc o Kościele, dodaje jakby jego drugie imię Sposa di Cristo (Oblubienica Chrystusa)” (fragm. Wstępu).
Ks. Krzysztof Bardski – prezbiter archidiecezji warszawskiej, prof. dr hab., doktor nauk biblijnych Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie, kierownik Katedry Hermeneutyki i Teologii Biblijnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu kard. S. Wyszyńskiego, wykładowca na Akademii Katolickiej w Warszawie, tłumacz i redaktor Biblii Ekumenicznej i Biblii Edycji św. Pawła, ekspert Narodowego Centrum Nauki, autor książek o tematyce biblijnej i patrystycznej oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych i popularnych. Specjalizuje się w zakresie filologii, translatoryki i hermeneutyki biblijnej, historii interpretacji Biblii w tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej. Członek Stowarzyszenia Biblistów Polskich.
