Ukazanie rzeczywistego znaczenia tekstów Pisma Świętego to zadanie egzegezy biblijnej. Jeśli w centrum zainteresowania tekstów Nowego Testamentu znajduje się Jezus, to ostatecznym celem ich autentycznej egzegezy jest prowadzenie do poznania Jego osoby. Do żadnej innej postaci biblijnej – ani do Mojżesza, ani do Dawida – nie jest odniesione pytanie o tożsamość, które dotyczy Jezusa: „Kim On jest?” (Mk 4,41; por. także Mt 21,10; Łk 5,21); „Kim jesteś?” (J 21,12) 1. Co więcej, całe księgi koncentrują się na tej kwestii, a szczególnie cztery Ewangelie, ponieważ prawie cała ich narracja poświęcona jest publicznej działalności Jezusa oraz jej zwieńczeniu w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Ewangelie różnią się między sobą w wielu punktach, ale rozpoczynają prezentację tej działalności od relacji tego samego wydarzenia – od pojawienia się Jezusa nad Jordanem. Każda Ewangelia ściśle wiąże relację o tym Jego wystąpieniu z własną teologią. Niniejsza rozprawa zmierza do możliwie pełnego i precyzyjnego określenia, na czym dokładnie polega wkład tych czterech narracji do teologii poszczególnych Ewangelii.
(ze wstępu)
