Z okna widać to, co najbliższe. Gdy się jednak zmruży oczy, można dostrzec to, co uniwersalne, powszechne, wspólne. Widok z okna Jacka Kurka zachwyca krajobrazem śląskiej małej ojczyzny, zdumiewa kalejdoskopem postaci. Zachęca do literackich podróży, muzycznych wojaży, filozoficznych spacerów i wędrówek przez meandry pamięci. Osobista, lokalna perspektywa otwiera tu drogę do ogólnych refleksji i odczuć. By je odkryć, trzeba wyruszyć z ulicy, którą widać z okna.
Widok z okna to czterdzieści szkiców-felietonów – gęstych i treściwych – które powstawały na przestrzeni lat. I choć autor podejmuje w nich różne, na pozór bardzo odległe wątki, łączy je szacunek dla słowa, kultura pamięci i potrzeba wspólnoty. A także wyjątkowa sztuka nazywania rzeczy po imieniu.
Przez wiele lat czytałem „Hajduczanina” redagowanego przez Jacka Kurka i zasilanego jego artykułami, a lekturę katowickiego miesięcznika „Śląsk” zawsze zaczynałem od jego tekstów. Robiłem to z potrzeby serca, ale i umysłu, bo w twórczości chorzowskiego historyka pięknie i niezmiennie zharmonizowane są z sobą elementy uczuciowe i racjonalne, tworząc układ dialektycznie się dopełniający.
Ciesząc się z książkowego zbioru jego szkiców, z pełną odpowiedzialnością polecam go wszystkim, którym zależy na ciągłym poszerzaniu intelektualnych horyzontów i dla których w najwyższej cenie pozostają piękny język i głębia myśli.
prof. Jan Miodek
