W centrum książki, jak zaznaczono we wprowadzeniu, stoi próba odpowiedzi na pytanie z jakim borykali pierwsi chrześcijanie: w jakich kategoriach pojęciowych i językowych wyrażać treść wiary w Jezusa jako Syna Bożego? Ten właśnie problem, zdaniem autora studium, ks. Franciszka Szulca, tkwi głęboko w Pasterzu i stanowi o specyfice zawartej w nim chrystologii.
Teolog uzasadnia swoją tezę, analizując szczegółowo postać Syna Bożego, cytując i komentując tekst pisma. Podejmuje zagadnienia: “Pasterz w świetle krytyki historycznoliterackiej”, “Syn Boży w postaci Anioła”, “Sługa wyniesiony do godności Syna Bożego”, “Imię Syna Bożego”. Dodatkowym atutem studium jest szeroka sieć odwołań do badań dotyczących teologii judeochrześcijańskiej, chrystologii “Pasterza”, a także pisma od strony historycznoliterackiej.
Jak pisze we wprowadzeniu autor książki: “Rozwój doktrynalny pierwotnego chrześcijaństwa to doniosły i wciąż frapujący przedmiot badań. Odkryte i opublikowane źródła oraz odczytane w nowym świetle świadectwa Tradycji ujawniły nieznane dotąd bogactwo idei religijnych, filozoficznych i teologicznych, które stały się przedmiotem szeroko zakrojonych badań w wielu dziedzinach. W centrum tych badań jest chrystologia, ponieważ treść wiary w Jezusa Chrystusa jest fundamentalnym kryterium tożsamości chrześcijańskiej oraz probierzem jej ortodoksyjności”.
