Święta Weronika Giuliani jest jedną z największych świętych Kościoła, obdarzoną licznymi darami, naznaczoną znamionami Męki Pańskiej i w swym powołaniu oraz wybraniu nie mającą sobie podobnej wśród „Niebiańskiego Orszaku”.
W książce znajdziemy wyraz niezwykłej relacji świętej Weroniki z Maryją. Najświętsza Maryja Panna była dla mniszki „drogą Mamą”, „moją podporą”, „Matką miłości”. To tylko przykłady bardzo licznych „imion”, jakimi święta zwracała się do Matki Bożej. Ta ostatnia zresztą również obdarzała Weronikę czułością. Ich relacja, charakteryzująca się zażyłością, rozpoczęła się już we wczesnym dzieciństwie i pogłębiała do ostatnich ziemskich dni świętej.
„Przewodniczką i mistrzynią w eucharystycznej pobożności pozostawała dla Weroniki Matka Najświętsza. Rytm duchowych przeżyć wyznaczany był przez dynamikę kolejnych okresów liturgicznych i świąt w ciągu roku. Szczególnymi dniami w kalendarzu Weroniki były święta maryjne. Wtedy stygmatyczka otrzymywała wiele szczególnych łask, wizji, ekstaz, które przez pośrednictwo Matki Najświętszej prowadziły ją do coraz głębszego zjednoczenia z Bogiem. Maryja wspierała też swą córkę w codziennej modlitwie liturgicznej. Zdarzało się, że przerywała dyktowanie jej kolejnych stron Dziennika, kazała postawić kropkę i iść do chóru na wspólną modlitwę. Maryja była dla Weroniki ogromnym wsparciem podczas wielu cierpień i prób, które musiała znieść.”
fragment książki „Święta Weronika Giuliani. Pisma Maryja”
