Jest coś intrygującego w życiu św. Szarbela Makhloufa, urodzonego 8 maja 1828 roku i zmarłego 24 grudnia 1898 roku.
Był pustelnikiem, którego już wielu jemu współczesnych uznawało za człowieka zupełnie przeciętnego, tymczasem jego życie tak dalece odbiegało od normy, że niemal musimy brać na wiarę, iż było właśnie takie, jak się je opisuje. Wielu hagiografów wspominało, i słusznie, o żelaznej woli świętego. Ale przypisywanie wszystkiego wyłącznie silnej woli jest zabiegiem redukcjonistycznym.
Mimo nielicznych i stosunkowo skąpych źródeł musimy niestrudzenie drążyć temat, z konieczności szukając wyjaśnienia niektórych wydarzeń z życia wielkiego mnicha w działaniu Ducha Świętego, co w praktyce może być trudniejsze, niż się wydaje.
Święty Szarbel Makhlouf (1829-1898), najsłynniejszy libański maronita z klasztoru w Annaya, pozostawił nam wzniosły przykład życia i intrygujące duchowe przesłanie zachowujące aktualność do dzisiaj. Tyleż pokorny, co bezgranicznie oddany Bogu pustelnik czynił rzeczy niemieszczące się w ludzkich kategoriach i możliwe tylko dzięki łasce Bożej. Tak ściśle zachowywał regułę swojego zakonu i nieustannie czuwał nad czystością swojego serca, że bez wątpienia doszedł do ścisłego zjednoczenia z Bogiem. Już za jego życia wielu chrześcijan i muzułmanów przychodziło do niego z okolicznych wiosek: jedni do spowiedzi, inni z prośbą o modlitwę czy wodę święconą. Przez wstawiennictwo św. Szarbela Pan dokonał niezliczonych cudów już za jego życia i dokonuje nadal. Święty Szarbel został kanonizowany w 1977 roku.
Fady Noun jest libańskim dziennikarzem i pisarzem maronickim, zastępcą redaktora naczelnego pisma „L’Orient Le Jour”. Zafascynowany postacią i duchowością św. Szarbela prowadzi nas przez wydarzenia z jego życia, zachęcając do rozważań i medytacji inspirowanych niezwykłymi losami świętego tworzy przestrzeń do rekolekcji w zamyśleniu nad prawdą życia najsłynniejszego libańskiego pustelnika.
