„Prostota serca” przybliża postać jednej z dwudziestowiecznych mistyczek Kościoła, która zmarła, mając niewiele ponad… sześć lat. Książka stanowi poprzedzony obszernym komentarzem zbiór tekstów Antoniny Meo (15 XII 1930–3 VII 1937).
Ile trzeba mieć lat, aby zostać świętą? Intrygujące, ale źle postawione pytanie,
łaska bowiem nie ogląda się ani na wiek, ani na nasze teologiczne przygotowanie – Bóg obdarza nią kogo chce, kiedy chce, jak chce. Dziewczynka, nazywana w domu Nennoliną, pisała: „Kochany Jezu, chcę być Twoim kwiatem (…) który stoi na ołtarzu zawsze piękny i otwarty i który nigdy nie usycha, a tym kwiatem jest lilia” (list z 9 marca 1937). Jej liściki i myśli są świadectwem mistycznych doświadczeń, odzwierciedlają bliską więź z Bogiem Ojcem, Synem i Duchem Świętym.
Życie tej sześciolatki, jak pisze we wprowadzeniu karmelita Luigi Borriello, jest przykładem duchowego dziecięctwa i powierzenia się Bogu, do którego Jezus zaprasza wierzących w Niego.
„Prostota serca” stanowi zarazem pierwszą z serii książek, które przybliżają życie i myśl ludzi zafascynowanych Bogiem. Owe „Teksty mistyczne” są zaproszeniem do odkrycia bogactwa chrześcijańskiej duchowości.
