W której ożywają pamiątkowe fotografie wielkich wydarzeń, niezapomnianych bitew i sławnych bohaterów, rozbrzmiewają salwy armatnie oraz muzyka Chopina i Moniuszki. W której strofy Mickiewicza przeplatają się ze strofami Słowackiego, Herberta i Hemara, a obrazy Wyspiańskiego z obrazami Malczewskiego, Kossaka i Matejki. W której znane legendy, jak ta „o bazyliszku” czy „o śpiących rycerzach na Giewoncie”, przeplatają się z mało lub wcale nieznanymi, jak „legenda o kamiennym wężu”, „o orłach w zamku Herbutów” czy „o odkryciu oleju skalnego na Harklowym Wzgórzu”. W której zapach spienionych fal Bałtyku miesza się z zapachem mazowieckich słoneczników, krokusów z Doliny Chochołowskiej i czeremchy z Kresów Wschodnich dawnej Rzeczpospolitej. A wszystko to składa się na tak bardzo polski, niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju nastrój, który pozwala mocniej i pełniej poczuć się Polakiem.

Opowieść Ewy Skarżyńskiej – tętniąca życiem naszych przodków – rozpoczyna się w okresie Piastów, a kończy w czasach nam współczesnych i jest napisana z pasją. Są w tej opowieści patrioci i zdrajcy. Ludzie wielkiego formatu i niezłomnego ducha, ale i ludzie tchórzliwego serca, którym obce jest staropolskie hasło: Bóg, Honor, Ojczyzna. Są, by lepiej można było zrozumieć i bardziej ukochać to wszystko, co zawiera się w słowie: Polska.