Rozprawa stanowi kontynuację nurtu badań, któremu na Wydziale Teologii KUL przyświeca gwiazda bp. prof. Alfonsa Nossola i jego ucznia ks. prof. Jerzego Szymika. To nurt teologii „toczący szeroko swe wody” między brzegami niemieckojęzycznej i słowiańskojęzycznej wrażliwości religijnej, penetrujący nowe obszary i docierający w rejony literatury, sztuki, nauk przyrodniczych, które jeszcze w połowie ubiegłego wieku uważano za teologiczne pustkowie. Tymczasem kolejne pokolenie teologów – wyrosłe w szkole teologii „na usługach wiary” – dostrzega na tym „pustkowiu” katedrę. Co więcej, są oni porażeni wymową i pięknem tego sacrum – szukają piękna i sacrum w krainie literackich słów, co jak pomosty są w stanie łączyć teologię z „pustkowiem”.
prof. Karol Klauza
Książka proponuje gruntowne, systematyczne i modelowe przemyślenie kategorii praeparationis evangelicae i jej miejsca w dyskursie toczonym na styku literatury pięknej i teologii. Oznacza to zarazem propozycję konstrukcji narzędzia, pozwalającego teologii systematycznej swobodniej poruszać się w tej właśnie niełatwej przestrzeni. Z tego punktu widzenia literackie odniesienie tej rozprawy do twórczości Herberta okazuje się w pewnym sensie względne. Ważniejsza bowiem stała się systematyzacja i modelowy opis relacji między źródłem literackim a możliwym w związku z nim najpierw dojrzałym słowem wiary, a następnie także systematyczną wypowiedzią teologiczną. (…) Autorka stworzyła kompetentny i precyzyjny przewodnik po motywach religijnych i teologicznych w dziele Herberta, uwzględniając także rzeczy przed pierwszym spojrzeniem ukryte.
Teologia i literatura piękna, cóż mają wspólnego? A prawda i piękno? Ewangelia i wiersze Wielkiego Poety?
O tym jest ta książka. Także o Zbigniewie Herbercie, o tajemnicy życia i śmierci; o wędrówce przez pustkowie, w stronę katedry.
