Bohaterka tej książki to postać niezwykła. Mistyczka, reformatorka, doktor Kościoła i patronka Europy. W czasach, gdy większość kobiet była zamykana w kuchniach lub klasztorach, ta nieuczona córka farbiarza odgrywała niezwykle ważną rolę w życiu politycznym, społecznym i duchowym Włoch i całej Europy. Napominała świeckich władców oraz występowała z postulatami reformy Kościoła. To ona nakłoniła papieża Grzegorza XI, by przeniósł z powrotem siedzibę papiestwa z Awinionu do Rzymu. Mediowała traktaty pokojowe i organizowała krucjatę. Była przewodniczką duchową dla wielu mężczyzn i kobiet, a pod jej wpływem nawracali się najbardziej zatwardziali grzesznicy.
Autor głęboko wnika w obdarzoną charyzmatycznym urokiem, magnetyczną osobowość św. Katarzyny. Z ogromną wrażliwością opisuje jej mistyczną duchowość, czerpiąc przy tym obficie z jej listów i dzieł, na czele ze słynnym “Dialogiem”. Portret bohaterki osadza na tle barwnego obrazu Włoch początków Renesansu, wykazując się znakomitym wyczuciem realiów społeczno-politycznych i mentalności ówczesnych czasów. Tę biografię naprawdę czyta się jak znakomitą i wciągającą powieść.
