Święty Paweł pisał, że uczeń Chrystusa jest glinianym naczyniem (por. 2 Kor 4,7), którego wyjątkowość kryje się w tym, co ono w sobie zawiera. W przypadku sakramentu święceń skarbem, który jest zdeponowany w sercu każdego prezbitera, jest powołanie wzmocnione mocą Bożej łaski.
Ksiądz Janusz Umerle w swoich rozważaniach koncentruje się na codziennym i praktycznym wymiarze życia kapłanów. Czytelnik nie znajdzie w nich nużących analiz dokumentów czy paragrafów, napotka natomiast na wiele cennych obserwacji i wskazówek związanych m.in. z zagadnieniem modlitwy, celibatu, relacji z parafianami, rolą teologii i psychologii w posłudze, jak również na refleksje o mistycznym wymiarze kapłaństwa.
Autor pokazuje, że powołanie prezbitera jest w istocie wielowymiarową misją. Jest jednocześnie długą drogą do odkrycia swojej tożsamości w Chrystusie, w której – jak mówił niegdyś Benedykt XVI – „trzeba zdobyć się na pokorę, by nie polegać po prostu na sobie, lecz pracować, z pomocą Pana, w winnicy Pańskiej, oddając Mu się jako kruche «naczynie gliniane»”.
