Poznawać mamy Jezusa Chrystusa jak najbardziej osobiście. Na ostatnim słowie należy położyć nacisk, gdyż dzisiejszym „znakiem czasu” i zarazem wymogiem życia duchowego jest personalizm. Po linii tego trendu tutaj pójdziemy.
Na wiele sposobów można poznawać Jezusa Chrystusa z kart Pisma Świętego, zwłaszcza z Nowego Testamentu, który odsłania niezgłębione bogactwo Chrystusa (Ef 3,8). Personalizm zaś podsuwa nam jako temat szczególnie wart rozważenia – spotkania Jezusa w Ewangeliach z poszczególnymi osobami.
Spośród dialogów nowotestamentowych wybieramy dwadzieścia. Można by ich doliczyć się więcej, biorąc pod uwagę mowy polemiczne Czwartej Ewangelii. Ale wybrane tutaj są charakterystyczne i niepowtarzalne. Omówimy więc w kolejności przypuszczalnie chronologicznej spotkania Jezusa z różnymi ludźmi: uczniami, osobami bliskimi, ale też z duchowo zabłąkanymi. Trzeba dodać ostrożne słowo „przypuszczalnie”, ponieważ nie zawsze można ustalić z całą pewnością kolejność wydarzeń opisanych w Ewangeliach. Pójdziemy tu za takim następstwem faktów, jakie odtwarzają synopsy ewangeliczne. Oprócz uczniów, powołanych potem na Apostołów, weźmiemy pod uwagę także kilka bliskich Mu niewiast, poczynając od Jego Matki. Spośród innych kobiet szczególnie tutaj uwzględnimy te dwie, dla których właśnie dialogi z Jezusem stały się początkiem ich swoistego apostolstwa – Samarytankę i Marię Magdalenę, oraz „Kananejkę” jako pochwalony przez Pana przykład ufnej i pokornej modlitwy, która potrafi dopiąć celu.
