Książka jest zbiorem ponad czterdziestu kazań wygłaszanych z okazji pogrzebu.
„Każdy pogrzeb jest niejako dowodem na „niemożność” osiągnięcia pełnego szczęścia tutaj, na ziemi. Człowiek jest istotą „śmiertelną”, ale – jak głosi chrześcijaństwo – przeznaczoną i powołaną do zmartwychwstania. To sprawia, że na drodze wspólnego pielgrzymowania jesteśmy w czasie pogrzebu „razem” i że wspólnie rozważamy Boże słowo. To ono leczy, daje nadzieję, podnosi, przemienia, uzdalnia do nowego życia. Stąd pogrzeb staje się „dobrą okazją” do wspólnej refleksji nad życiem, przemijaniem i wartością chrześcijaństwa jako czegoś, czego zastąpić niczym nie można. Ta „okazja” przywołuje też potrzebę refleksji ludzkiej związanej z Bożym słowem. Jednoczy nas uczestnictwo w sakramentach, szczególnie w Eucharystii pogrzebowej. Jednoczy nas jedność ludzi odkupionych i świadomość, o jakiej wspomina św. Paweł: Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia (Rz 8, 22)” (fragment Wprowadzenia).
