Jest wiele książek, które powinny znaleźć się, na półce każdego chrześcijanina. Jedną z nich jest niewątpliwie niebieska Biblia Pierwszego Kościoła, dostępna w ofercie naszego sklepu – jej autorem jest ksiądz Remigiusz Popowski SDB. To wyróżniające się Pismo Święte, które zostało przełożone w oparciu o najstarsze manuskrypty. Wiemy dziś, że były one używane w czasach samego Jezusa i apostołów. Jest to pozycja wyjątkowa pod każdym względem, ponieważ w odróżnieniu od innych jej rodzajów, powstała bez wspierania się tekstami masoreckimi.
Wyjątkowe wydanie Biblii Pierwszego Kościoła
Tym, co zasługuje na wyróżnienie, jest także redakcja Biblii Pierwszego Kościoła. Teksty deuterokanoniczne wyszczególniono w niej niebieską czcionką. Odróżnia je to od słów samego Jezusa, które zostały zaznaczone charakterystycznym kolorem czerwonym. Z pewnością ułatwia to zagłębianie się w Pismo Święte.
Piękne i staranne wydanie Pisma Świętego Pierwszego Kościoła
Proponowane przez nas Pismo Święte Pierwszego Kościoła odznacza się także doskonałym i starannym wydaniem. Kolor okładki to piękny, jasny niebieski, a całość została zszyta. Na dodatek umieszczono na niej starochrześcijański znaki ΦΩΣ-ΖΩΗ, co można tłumaczyć jako „Światło-Życie”. Jest on interpretowany jako odnoszący się do samego Jezusa. Dodatkowo Biblia wyróżnia się dekoracyjnymi złoceniami oraz tasiemkami ułatwiającymi czytanie – zapraszamy do jej zakupu.
JEDYNY POLSKI PRZEKŁAD BIBLII ZREALIZOWANY NA PODSTAWIE NAJSTARSZYCH MANUSKRYPTÓW, KTÓRE BYŁY W UŻYCIU W CZASACH JEZUSA I APOSTOŁÓW.
Większość polskich przekładów Starego Testamentu została zrealizowana w oparciu o teksty masoreckie, które są o tysiąc lat późniejsze niż manuskrypty, których użyto do przekładu Biblii pierwszego Kościoła.
Dodatkową cechą wyróżniającą to wydanie Biblii spośród innych jest to, że
księgi deuterokanoniczne wyróżnione zostały drukiem w kolorze granatowym,
a słowa Jezusa wydrukowano kolorem czerwonym.
Starochrześcijański znak ΦΩΣ-ΖΩΗ (FOS-DZOE) znajdujący się na okładce i stronie tytułowej tej Biblii znaczy ŚWIATŁO-ŻYCIE. Symbolicznie odnosi się on do Jezusa Chrystusa, który tymi właśnie słowami określał sam siebie (por. J 8,12; J 12,46 oraz J 11,25; J 14,6). Znak ten był znany i używany już w IV w. przez chrześcijan na terenach Syrii.
