Średniowieczne ogrody przyklasztorne były niezwykłymi miejscami.
Każdy ogród był bowiem częścią normalnego gospodarstwa, które miało zapewnić mnichom samowystarczalność, a jednocześnie urządzano go tak, by jego poszczególne elementy nawiązywały do symboliki raju. Z czasem obszar, na którym uprawiano rośliny użytkowe, powiększył się i zaczęto tworzyć osobne części ogrodu z roślinami warzywnymi i ziołami leczniczymi, a w klasztorach powstawały pomieszczenia dla chorych, przeznaczone na aptekę oraz mieszkanie dla medyka. W naturalny sposób zakonnicy stali się więc nie tylko specjalistami od spraw ducha, ale też mistrzami w uprawie pożytecznych roślin oraz przyrządzania z nich pysznych potraw i cenionych preparatów leczniczych.
W książce tej zebrano wiedzę przez stulecia gromadzoną skrupulatnie w klasztorach, dzięki czemu każdy może sprawdzić, po które rośliny najlepiej sięgnąć, urządzając własny ogród, jakie są ich właściwości, jak je uprawiać i kiedy zbierać. Z pewnością przydatne też okażą się wskazówki, jak je optymalnie wykorzystać, by zadbać o swą urodę, by ich aromat wzbogacał nasze dzieła kulinarne i przede wszystkim by wzmacniały nasze zdrowie.
