Był to pierwszy drukowany polski przekład całego Pisma Świętego, dokonany w 1561 roku, w Krakowie na zlecenie rodziny Szarffenbergów. Źródłem przekładu była Wulgata, a dzieło dedykowano królowi Zygmuntowi II Augustowi. Wielka popularność i szybkie wyczerpanie nakładu spowodowało konieczność drugiego wydania, co było swoistym precedensem. Wydawca nie podaje autora przekładu. Wiadomo natomiast, że opracowania przekładu i wszelkich korekt podjął się ksiądz, utytułowany teolog Uniwersytetu Krakowskiego ks. Jan Nicz ze Lwowa (pseudonim Leopolita = “Lwowianin”). Stąd nazwa przekładu Biblia Leopolity lub od nazwiska wydawców Biblia Szarffenbergowska. Oryginalny tytuł przekładu brzmi: “Biblia to iest Kxięgi Stharego y Nowego Zakonu na Polski ięzyk z pilnośćią według Láćińskiey Bibliey od Kośćiołá Krześćiáńskiego powssechnego przyięthey, nowo wyłożona. W Krakowie, w Drukarni Szarffenbergerow, 1561”. Mimo faktu, że przez 38 lat była jedyną katolicką Biblią w języku polskim, nie spotkała się z wielkim uznaniem kościoła. Przyczyną była zbytnia swoboda i dowolność tłumaczenia, brak komentarzy, przestarzałe słownictwo, germanizmy, zależność od źródeł czeskich.