W zbiorze zamieszczono tłumaczenia tekstów wraz z komentarzem: Modlitwa Pawła Apostoła, Apokryficzny list Jakuba, Ewangelia prawdy, Wypowiedź o zmartwychwstaniu, Tractatus Tripartitus, Apokryf Jana, Ewangelia Tomasza, Ewangelia Filipa, Hipostaza archontów, O początku świata, Egzegeza o duszy. Tractatus Tripartitus (NHC I,5), Hipostaza archontów (NHC II,4) i O początku świata NHC II,5) są pierwszymi tłumaczeniami na język polski.
Kolejnej publikacji w serii Biblioteka Teologiczna przyświeca potrzeba mówienia wewnątrz uniwersytetu o tym, co wiąże się z Kościołem. Jak czytamy we wprowadzeniu: „Dialog stanowi fundament ludzkiej komunikacji, pomaga w tworzeniu relacji.
Ks. Krzysztof Brejza, Ksiądz Franciszek Pisula 1918‒1993, Wydawnictwo Księgarnia św. Jacka, Katowice 2019
Wikariusz i katecheta, kustosz sanktuarium maryjnego w Pszowie, proboszcz wiejskiej parafii ‒ Połomi, głosiciel słowa, radca, dziekan, kanonik – to tylko kilka z wielu określeń, które opisują osobę i posługę ks. Franciszka Pisuli, śląskiego kapłana urodzonego w Stanicy k. Gliwic, niemalże w przededniu odzyskania przez Polskę niepodległości. We wspomnieniach tych, którzy go znali, jawił się przede wszystkim jako dobry człowiek i ksiądz. Gdy po śmierci (w 1993 roku) zbierano informacje dotyczące jego osoby, jeden z prezbiterów diecezji katowickiej, napisał wprost, że ks. Pisula: „był dobrą reklamą kapłaństwa na co dzień”. Z kolei arcybiskup Damian Zimoń, określił go, jako „kapłana niezwykłego świadectwa”. W ocenie wielu był też księdzem permanentnie studiującym, który nigdy nie rozstawał się z książką, nawiązując w ten sposób do najlepszych tradycji kleru śląskiego.
Tę nieszablonową osobowość postarał się w swojej pracy opisać ks. Krzysztof Brejza. Z jego książki wyłania się obraz człowieka będącego z jednej strony naocznym świadkiem tworzącej się historii XX wieku. Jego dzieciństwo i lata młodzieńcze przypadły przecież na czas tworzenia się struktur diecezji katowickiej (1925). Ważną rolę w kształtowaniu się życia społecznego na Śląsku w Drugiej Rzeczypospolitej odgrywali wówczas duchowni tego formatu, co: bł. ks. Emil Szramek, bł. ks. Józef Czempiel, ks. Jan Kapica, ks. Aleksander Skowroński, ks. Franciszek Miczek, ks. Stanisław Maśliński czy ks. Władysław Robota. Z drugiej strony autor pokazuje jego dojrzewanie do podjęcia zadań związanych z powołaniem oraz wieloletnią posługę duszpasterską.
Autor żywi nadzieję, że ten – jak go nazywano – „patriarcha duchowieństwa diecezji katowickiej”, „człowiek bliski wiejskiego życia”, „drogowskaz dla będących w drodze”, „świadek”, „niewyczerpany wzór godności i autorytetu moralnego” stanie się dobrym wzorcem do naśladowania, a jego postawa wobec Boga i Kościoła będzie dla czytelników przykładem pokory i wierności.
Książka jest 30. tomem w serii „BIBLIOTEKA TEOLOGICZNA” Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
