Tom III, obejmujący lata 1990-97, ukazuje św. Jana Pawła II zmagającego się z wieloma niepokojącymi zjawiskami, które po jego śmierci zatrzęsą podstawami chrześcijańskiej cywilizacji
Hetman Chrystusa odwiedza wtedy m.in. kraje postkomunistyczne, woła uporczywie i niestrudzenie o budowanie „Europy ducha”, o właściwe używanie wolności, respektowanie Dekalogu i opartej na nim, sprawdzonej przez wieki moralności, która jako jedyna stanowi receptę na zahamowanie „dżumy XX w.”, czyli AIDS. Nie dysponujący żadną dywizją Papież, który w tym okresie trzykrotnie trafia do szpitala, walczy mimo słabnących sił o zaprzestanie bratobójczych wojen na Bliskim Wschodzie i Bałkanach, w Rwandzie, Somalii, Angoli. Walczy też o rodziny, obronę ludzkiego życia i godność kobiet, będąc już teraz niemal bezustannie atakowany przez rosnące w siłę liberalno-lewicowe media.
