Męka Chrystusa widziana przez św. Weronikę Guliani w mistycznych wizjach i doświadczana w nadprzyrodzonych przeżyciach, stygmatach oraz znakach męki.
Szczególnie te ostatnie były doświadczeniem fizycznym – zostały wyryte na jej sercu, co potwierdzili lekarze oglądający serce świętej Weroniki tuż po jej śmierci.
W jednej chwili zobaczyłam, jak z Jego najświętszych ran wychodzi pięć jaśniejących promieni; i wszystkie biegły ku mnie. I widziałam te promienie, jak stają się małymi płomykami. W czterech z nich znajdowały się gwoździe; a w jednym włócznia, jakby ze złota, cała rozpalona: i przeszyła mi serce, od brzegu do brzegu; a gwoździe przebiły ręce i stopy. Poczułam wielki ból; ale w tym bólu widziałam, czułam, jak przemieniam się w Bogu. Gdy zostałam zraniona, płomienie znowu stały się jaśniejącymi promieniami; i widziałam jak wracają do rąk, stóp i boku Ukrzyżowanego. Pan utwierdził mnie jako swoją Oblubienicę; wręczył mnie swojej Matce; na zawsze polecił mnie Jej opiece. (Fragment książki)
Stając przed Weroniką Giuliani mamy do czynienia z jedną z najbardziej zaskakujących i wstrząsających historii, z doświadczeniem życia mistycznego, które czasami (…) ma posmak czegoś niewiarygodnego (…), dlatego nie wolno zniechęcać się i zaniechać zgłębiania wielorakich aspektów jej życia, myśli i przesłania świętości.
kard. Pietro Palazzini, Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
