Zanim koło czasu wstrzyma swój obieg u studni
i roztrzaska się wiadro u źródła wszystkich pokoleń
– zmiłuj się!
Zanim proch powróci do ziemi i stanie się zgnilizną,
i ulegną rozkładowi wszystkie rysy piękna
– zmiłuj się!
Zanim wiatr końca owieje cię jak drzewo
i twe ciało pokryją choroby zwiastujące śmierć
– zmiłuj się!
Zanim wspaniałe słońce w górze się zaćmi,
niech z wysoka wzejdzie dla mnie Twoje światło
i wygna posępną ciemność mojego ducha
– zmiłuj się!
Nawróćcie się do Mnie, a Ja was pokrzepię tam,
gdzie płynie woda odpocznienia,
pastwiska obfitują w świeżą zieleń
i gdzie winnica zasadzona jest przez Boga wszystkich ludzi
w tej ziemi łagodnych, w której rozkwitam Ja,
prawdziwy krzew winny,
którego winiarza nazywa się ojcem, jak słyszeliście!
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy jesteście przygnieceni cierpieniem i obciążeni,
a Ja was pokrzepię tam, gdzie jest jedynie czułość,
nieustanne święto, wieczna radość,
gdzie świeci nigdy niegasnące światło
i nigdy niezachodzące słońce!
